Οδοντοστοιχίες- Επιεμφυτευματικές Οδοντοστοιχίες

Οι οδοντοστοιχίες μπορούν να διαχωριστούν σε τέσσερα βασικά είδη:

1. Μερική Οδοντοστοιχία : αντικαθιστά όσα δόντια λείπουν, στηριζόμενη πάνω στα φυσικά δόντια που υπάρχουν και στον βλεννογόνο των ούλων. Έτσι, αυξάνεται η σταθερότητα και η συγκράτηση και μειώνει την απορρόφηση του φατνιακού οστού.

2. Ολική Οδοντοστοιχία: αντικαθιστά όλα τα δόντια και μπορεί να τοποθετηθεί αμέσως (άμεση ολική οδοντοστοιχία) μετά την αφαίρεση των φυσικών δοντιών ή μετά από μια περίοδο επούλωσης (έμμεση ολική οδοντοστοιχία) .

3. Επένθετη οδοντοστοιχία επί εμφυτευμάτων ( επιεμφυτευματική οδοντοστοιχία):

Οι οδοντοστοιχίες, που στηρίζονται σε εμφυτεύματα, είναι πραγματικά σταθερές οδοντοστοιχίες. Η επιλογή της χρήσης επένθετων οδοντοστοιχιών σε εμφυτεύματα, σε σχέση με την χρήση συμβατικών οδοντοστοιχιών, μας προσφέρουν τα εξής πλεονεκτήματα:

• προσφέρουν μεγαλύτερη σταθερότητα και άνεση
• επιτρέπουν στον ασθενή να έχει φυσιολογική μασητική ικανότητα και αυξημένη μασητική δύναμη και κατ’ επέκταση βοηθούν στη βελτίωση της διατροφής του
• προσφέρουν αυξημένη αυτοπεποίθηση
• βοηθούν στη διατήρηση του οστού των γνάθων γύρω από την περιοχή των εμφυτευμάτων
• ταχύτερη εξοικείωση του ασθενούς , διότι δεν είναι ογκώδης , δεν μετακινείται κατά τη μάσηση , την ομιλία και ιδιαίτερα στην άνω γνάθο, υπάρχει η δυνατότητα να μην καλυφθεί η υπερώα ( ουρανίσκος ) 
• άριστο αισθητικό αποτέλεσμα , γιατί υπάρχει η δυνατότητα να περιοριστούν τα πτερύγια της οδοντοστοιχίας
• συνήθως , ο αριθμός των εμφυτευμάτων , ποικίλλει από δύο εώς έξι ( 2 εώς 6 εμφυτεύματα ) , ελέγχοντας κάθε φορά , κλινικά και ακτινογραφικά , τον κάθε ασθενή , και κατανοώντας τις εξειδικευμένες απαιτήσεις και ανάγκες του μεμονωμένα

4. Επένθετη Οδοντοστοιχία επί φυσικών δοντιών:

Ονομάζεται μία οδοντοστοιχία που αποκαθιστά ολόκληρο το οδοντικό τόξο και στηρίζεται σε ένα ή περισσότερα εναπομείναντα δόντια, ρίζες φυσικών δοντιών , κατάλληλα προετοιμασμένα , και έχει τις παρακάτω ενδείξεις :

• όταν υπάρχει περιορισμένος αριθμός δοντιών ( στηριγμάτων ) , όπου η κατασκευή μιας ακίνητης αποκατάστασης (γέφυρας) , δεν είναι εφικτή
• όταν υπάρχει ανάγκη αύξησης της συγκράτησης των οδοντοστοιχιών